1. Τι θα ακούσεις;
Γλυκόπικρα φωνητικά, χαλαρές μελωδίες όταν ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
PPP, Sparks, Beyond Love , Levitation
3. Βαθμολογία;
8,5/10
Γλυκόπικρα φωνητικά, χαλαρές μελωδίες όταν ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
PPP, Sparks, Beyond Love , Levitation
3. Βαθμολογία;
8,5/10
Είναι το πέμπτο άλμπουμ των Beach House μέσα σε εννέα χρόνια και σε αυτό το διάστημα μπορούμε να πούμε ότι έχουν καταστεί σε κύριους εκπρόσωπους της μοντέρνας Αμερικάνικης μουσικής, με σταθερή αποδοχή από τους κριτικούς και ολοένα αυξανόμενη λατρεία από τους φαν. Στη πορεία τους αυτή μας έχουν δείξει ότι δίνουν ελάχιστη σημασία στον έξω κόσμο και τις τρέχουσες μουσικές τάσεις και έχουν μια ατσάλινη αντοχή στην εμπορευματοποίηση του ήχου τους, πράγμα που δεν φαίνεται να έχει αλλάξει και στο Depression Cherry, άλλωστε στον τίτλο του δίσκου γίνεται αναφορά σε μία λέξη -κατάθλιψη- που παρά τις προσπάθειες πολλών, παραμένει ακόμα ταμπού. Η μουσική των Beach House όποια και αν είναι η αίσθηση που σου αφήνει, εξακολουθεί να είναι απλά υπέροχη pop, μια διαυγής ονειροπόληση σε έναν παράλληλο κόσμο ο οποίος διαφέρει με άπειρους τρόπους από τον δικό μας, είναι ο φίνος κόσμος της Victoria Legrand και του Alex Scally. Από άλμπουμ σε άλμπουμ δεν έχουν κάνει ποτέ σαρωτική αναμόρφωση του ύφους τους, παρά μόνο λεπτές, σχεδόν ανεπαίσθητες αλλαγές.
Καμιά άλλη pop μπάντα δεν έγραφε το είδος των ύπουλων μελωδιών που ακούστηκαν η μια μετά την άλλη στο Teen Dream, ενώ και το Bloom που ήταν άξιος συνεχιστής χαιρετίστηκε δικαίως ως ένα αριστούργημα. Στο Depression Cherry η μεγαλειώδης λεπτότητα που διακρίνει τον ήχο τους εξακολουθεί να κυριαρχεί, οι μελωδίες είναι ακόμα εδώ χωρίς να σε αρπάζουν από το λαιμό όπως το Lazuli ή το Norway, ο ρυθμός είναι νωχελικός, αφηρημένος και παντού απλώνεται μια αίσθηση ενδοσκόπησης. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το άλμπουμ είναι υπερβολικά downtempo, ειδικά στο τελευταίο μέρος του, αλλά αντίθετα με όσα υποδηλώνει ο τίτλος, δεν είναι ούτε στο ελάχιστο καταθλιπτικό. Θα μπορούσε να είναι το βελούδινο μαξιλάρι, που βάζεις το δακρυσμένο σου κεφάλι μετά από ένα χωρισμό αγαπημένου προσώπου, το ζεστό νερό που χαλαρώνει τους μύες σου.
Καθώς το εναρκτήριο "Levitation" βάζει μπροστά τις μηχανές με τα πλήκτρα να πάλλονται, τη drum machine να δίνει τον τόνο και τη Victoria να σιγομουρμουρίζει "cause you blow my mind", γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι η μαγεία είναι ακόμα εδώ.
Το σκληρό, αιχμηρό και κλειστοφοβικό single "Sparks" που ακολουθεί με το αγγελικό μουρμούρισμα της Victoria, χαρίζει άρωμα από My Bloody Valentine και Cocteau Twins. Δίνει την εντύπωση ότι το album ίσως κινείται προς μια νέα κατεύθυνση, κάτι που θα αποδειχθεί παραπλανητικό. Το "Beyond Love" αναδύεται ως ένα highlight του άλμπουμ, αν και φαίνεται να έχει δημιουργηθεί με σκοπό να προκαλέσει συναισθηματική κατάρρευση στον ακροατή, ενώ το άσκοπο και βαρετό νανούρισμα του "10:37" οδηγεί μαρτυρικά στην κορυφαία στιγμή του δίσκου, το θριαμβευτικό βαλς του "PPP", ένα σπάνιο δώρο, μια στιγμή ανάτασης σε ένα άλμπουμ γεμάτο από μικρές, όμορφες χειρονομίες. Είναι τόσο ονειρικό που θα μπορούσε να συντροφεύει υπνοβάτη, υπογραμμίζεται από μια υπέροχη slide κιθάρα και τελειώνει λυτρωτικά μέσα από ένα ευφορικό πέρασμα.
Το βελούδινο "Wildflower" και το ναρκωτικό "Bluebird" που ακολουθούν θα σε αποκοιμίσουν με μια αίσθηση παρηγοριάς και ο δίσκος τελειώνει όπως ακριβώς του αρμόζει με το επιπέδου Slowdive ευδαιμονικό "Days of Candy", ένα τραγούδι σχεδόν μοιρολόι που προσθέτει ένα παρήγορο τέλος στο μουσικό trip.
Η μουσική των Beach House ήταν πάντα μέσο για απόδραση και το Depression Cherry δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι ένα προσωπικό soundtrack έτοιμο να αγαπηθεί από τον καθένα, είναι ακριβώς το είδος της μουσικής όταν θέλεις να αποσυνδεθείς, να πετάξεις μακριά και να ξεχαστείς. Επιτρέπει μια συνεκτική, υπνωτική εμπειρία, που χαλάει μόνο περιστασιακά και οδηγεί σε μια αίσθηση διαφυγής.