Την Παρασκευή 19 Ιανουαρίου το κατάμεστο club του Μύλου στη Θεσσαλονίκη φιλοξένησε την σύμπραξη του Γιώργου Φακανά με τον εξαιρετικό Guthrie Govan.
Ο πρώτος, πρωτεργάτης της εγχώριας Jazz Fusion σκηνής, δάσκαλος, εξαιρετικός μπασίστας με πλούσια δισκογραφία και ένας από τους ελάχιστους Έλληνες μουσικούς που έχουν το δικαίωμα να καυχιούνται για τη διεθνή τους καριέρα.
Ο δεύτερος, κιθαρίστας που θαυμάζουν όλοι οι κιθαρίστες αυτού του πλανήτη για την υπερβατική του δεξιοτεχνία. Με ευελιξία και εξαιρετική ευκολία από τους Asia μέχρι τον Hans Zimmer και από τον Steven Wilson μέχρι τους Aristocrats μαγνήτισε βλέμματα, σαγήνεψε αυτιά και έκανε πολλούς κιθαρίστες να λιώσουν τα δάχτυλά τους στις ταστιέρες προσπαθώντας να ξεκλειδώσουν τα μυστικά της τέχνης του.
Τους δύο σολίστες πλαισίωσαν οι εξαιρετικοί Δημήτρης Σεβδαλής στα keyboards και Μένιος Πασιαλής στα drums. Το setlist, δομημένο επί το πλείστον πάνω σε συνθέσεις του Γιώργου Φακανά, ήταν εστιασμένο στην τελευταία του δουλειά "Acrobat". Καθώς το fusion ιδίωμα επιτάσσει, υπήρξε αρκετός χώρος για αυτοσχεδιασμό αναδεικνύοντας τις δεινές εκτελεστικές ικανότητες τόσο του καλεσμένου Govan όσο και των υπολοίπων μουσικών.
Εκείνο που πραγματικά με εντυπωσίασε καθ’ όλη τη διάρκεια της μιάμισης περίπου ώρας που διήρκεσε το live ήταν οι εξαιρετικές ισορροπίες των μουσικών πάνω στη σκηνή. Από τη μία μεριά οι YFG (Yiorgos Fakanas Group) έλαμψαν δίπλα στον Govan αντί να επισκιαστούν από την ακτινοβολία ενός καλεσμένου με τεράστιο εκτόπισμα. Από την άλλη ο Guthrie Govan, αν και κάποιες στιγμές έμοιαζε να είναι λίγο έξω από τα νερά του, στάθηκε με φοβερή άνεση στο ύψος της φήμης του παίζοντας όχι «επάνω» αλλά «μαζί» με τους υπόλοιπους μουσικούς.
Αν κάπου πρέπει να ψάξω να βρω ένα λόγο να γκρινιάξω λίγο, ως κιθαρίστας, θα ήθελα να ακούσω κάτι περισσότερο από τις προσωπικές δουλειές του Govan καθώς αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που γεμίσαμε το βράδυ της Παρασκευής τόσο εγώ όσο και εκατοντάδες ακόμη κιθαρίστες το club του Μύλου.
Η τελευταία φράση με οδηγεί συνειρμικά στην εξής σκέψη: Πόσοι από εμάς άραγε θα βρισκόμασταν εκεί αν δεν ήταν ο Govan; Μήπως είναι μεγαλύτερη από ότι θα έπρεπε η ευκολία με την οποία προσπερνάμε Ελληνικές προσπάθειες και Έλληνες δημιουργούς απλά λόγω καταγωγής;
Ο Guthrie Govan μπορεί να ήταν η αφορμή για να βρεθούμε εκεί αλλά αυτό που όλους μας εντυπωσίασε ήταν που παρακολουθήσαμε μία μπάντα αποτελούμενη από πολύ καλούς μουσικούς, εξαιρετικά δεμένη, με ισορροπημένο ήχο και αξιόλογες συνθέσεις.
Ο πρώτος, πρωτεργάτης της εγχώριας Jazz Fusion σκηνής, δάσκαλος, εξαιρετικός μπασίστας με πλούσια δισκογραφία και ένας από τους ελάχιστους Έλληνες μουσικούς που έχουν το δικαίωμα να καυχιούνται για τη διεθνή τους καριέρα.
Ο δεύτερος, κιθαρίστας που θαυμάζουν όλοι οι κιθαρίστες αυτού του πλανήτη για την υπερβατική του δεξιοτεχνία. Με ευελιξία και εξαιρετική ευκολία από τους Asia μέχρι τον Hans Zimmer και από τον Steven Wilson μέχρι τους Aristocrats μαγνήτισε βλέμματα, σαγήνεψε αυτιά και έκανε πολλούς κιθαρίστες να λιώσουν τα δάχτυλά τους στις ταστιέρες προσπαθώντας να ξεκλειδώσουν τα μυστικά της τέχνης του.
Η τελευταία φράση με οδηγεί συνειρμικά στην εξής σκέψη: Πόσοι από εμάς άραγε θα βρισκόμασταν εκεί αν δεν ήταν ο Govan; Μήπως είναι μεγαλύτερη από ότι θα έπρεπε η ευκολία με την οποία προσπερνάμε Ελληνικές προσπάθειες και Έλληνες δημιουργούς απλά λόγω καταγωγής;