Ο Λευτέρης Σαμψών κυκλοφόρησε πρόσφατα μια «πειραγμένη», ηλεκτρονική εκδοχή στο «Άστρο του Πρωινού», του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Κατάφερε μάλιστα να εμφανιστεί ο δημιουργός για πρώτη φορά σε video clip, που σκηνοθέτησε ο γιος του Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου. Το εξώφυλλο του single, επιμελήθηκε ο εικονογράφος Βασίλης Γρίβας. Βρήκαμε τον Λευτέρη και τον ρωτήσαμε πως τα κατάφερε όλα αυτά, κι όχι μόνο.
Διαβάστε τί μας είπε:
Πείραξες πολύ ένα αγαπημένο τραγούδι, βάζοντας μάλιστα τη φωνή του Θανάση Παπακωνσταντίνου, για τόσο μικρό χρονικό διάστημα, γιατί;
Οι στίχοι του «Άστρου» προέρχονται από ένα παλιό ινδιάνικο ποίημα. Ενώ η έμμετρη απόδοση τους στα Ελληνικά έγινε από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, η τελευταία στροφή – την οποία και τραγουδά στην διασκευή – είναι αμιγώς γραμμένη από εκείνον. Θεώρησα λοιπόν καλή ιδέα αυτούς τους στίχους να τους ερμηνεύσει εκείνος και να «κλείσει» το τραγούδι ο ίδιος ο δημιουργός του. Του το πρότεινα και ήρθε από το στούντιο και το γράψαμε. Ξέρω ότι σου φαίνεται λίγο, αλλά μέσα σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα συμμετοχής του Θανάση, υπάρχει συμπυκνωμένη όλη η ιστορία του τραγουδιού από τη γέννηση του μέχρι σήμερα...
Είναι το ίδιο πιθανό να αντλήσω έμπνευση από δυο νότες ενός παιδικού τραγουδιού και από ένα ολόκληρο συμφωνικό έργο. Είμαι ανοιχτός στην καλή μουσική γενικά και προσπαθώ να ακούω μουσική χωρίς προκαταλήψεις. Έχω βέβαια μια ξεχωριστή αγάπη στη «μαύρη μουσική» και στην Ελληνική μουσική μας παράδοση.
Βασικά δεν υπήρξε ποτέ διαδικασία προετοιμασίας. Κάθισα στο πιάνο και άρχισα να παίζω. Η διαδικασία της δημιουργίας είναι κάτι τόσο μοναδικό, που σ' εμένα τουλάχιστον λειτουργεί με τέτοιο τρόπο, που εκείνη τη στιγμή, είναι σαν να μην έχω συνείδηση του τι κάνω. Σαν να μην ελέγχω τον εαυτό μου. Λίγο πριν το στείλω στον Θανάση για να το ακούσει για πρώτη φορά, εκεί ήταν που φοβήθηκα. Αυτός ο φόβος, όμως, υπάρχει πάντα σε κάθε τι νέο που γράφω, κι αυτό γιατί βασική μου ανάγκη είναι η επικοινωνία. Να καταφέρω να επικοινωνήσω αυτά που νιώθω και σκέφτομαι με τον κόσμο. Υπό αυτή την έννοια, ναι, φοβήθηκα αν θα γίνει αποδεκτό πρώτα από τον δημιουργό του και μετά από τον κόσμο.
Γιατί όχι ένα νέο κομμάτι αλλά μια διασκευή;
Έτυχε! Ένα βράδυ ακούγαμε στο σπίτι με τα παιδιά μου τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου και όταν έβαλα το «Άστρο του πρωινού», θυμήθηκα όσα είχα νιώσει την πρώτη φορά που το άκουσα. Το επόμενο πρωί χωρίς να το σκεφτώ, έκατσα να το παίξω στο στούντιο και μέσα σε λίγες ώρες είχα στήσει ένα προσχέδιο της διασκευής. Νέα κομμάτια υπάρχουν και είναι σε διαδικασία παραγωγής, απλά το «Άστρο» άλλαξε τις προτεραιότητες μου.
Το ελληνόφωνο τραγούδι προέκυψε από την ανάγκη για μουσική, χαχα! Δεν έχω κάποια «στρατηγική», κάποιο συγκεκριμένο δρόμο για τα τραγούδια που κυκλοφορώ. Σαφώς και ξέρω τι θέλω να κάνω μουσικά (τις περισσότερες φορές), αλλά ήταν κάτι που προέκυψε τυχαία και καταπιάστηκα με αυτό. Επίσης, ήταν μια καλή ευκαιρία να δοκιμάσω τον Ελληνικό στίχο πάνω σε έναν πιο δυτικότροπο ήχο και τουλάχιστον στα αυτιά μου, ταίριαξε πολύ καλά!
Θα σε έκανε χαρούμενο ο χαρακτηρισμός, ο Έλληνας Rag’n’Bone Man ή είναι κάτι που περιορίζει αυτά που έχεις στο μυαλό σου;
Δεν τον φτάνω τον άνθρωπο, αλλά είναι τιμή μου! Πιστεύω ότι περιοριζόμαστε μόνο όταν προσπαθούμε να μιμηθούμε κάτι ή όταν προσπαθούμε να επιτύχουμε με συνταγές.
Η συνεργασία με τον εικονογράφο Βασίλη
Γρίβα πώς προέκυψε;
Με τον Βασίλη εργαζόμαστε στο ίδιο κτίριο
και ενώ είχαμε γνωριστεί και βλεπόμασταν καθημερινά, δεν γνωρίζαμε ο ένας την
ιδιότητα του άλλου, μέχρι που μια φίλη πόσταρε κάτι σχετικά με τη μουσική για
εμένα και το σχέδιο για τον Βασίλη στα social media. Κάπως
έτσι μάθαμε λοιπόν με τι ασχολείται -πέραν της εργασίας - ο καθένας. Όταν ετοίμαζα τη διασκευή και έχοντας δει τη δουλειά του Βασίλη, του
ζήτησα να σχεδιάσει κάτι για το cover. Το ίδιο βράδυ, είχε σχεδιάσει το
εξώφυλλο και δεν αλλάξαμε απολύτως τίποτα! Ο Βασίλης έχει πιστεύω ένα χάρισμα που
το συναντάς σπάνια. Μπορεί και αλλάζει την πένα του και τις τεχνικές που χρησιμοποιεί με βάση το ζητούμενο και το
επιθυμητό αποτέλεσμα, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί μια ταυτότητα στα έργα του, τόσο
που αν κοιτάξεις καλύτερα, καταλαβαίνεις ότι είναι δικά του. Καταπληκτικός εικονογράφος και εξαιρετικός άνθρωπος.
Αν δεν ήταν η οικογένεια, μάλλον τα τραγούδια μου θα ήταν ακόμα σε κάποιο συρτάρι! Όλοι δίνουμε μάχη με τον χρόνο κάθε μέρα για να προλαβαίνουμε να κάνουμε αυτά που αγαπάμε και όσο χρόνο κι αν εξοικονομήσουμε, ποτέ δεν μας είναι αρκετός. Το ίδιο παθαίνω και με τα παιδιά μου αλλά και με τη μουσική. Δεν τα χορταίνω ποτέ! Στη δική μου περίπτωση, η οικογένεια μου μόνο πίσω δεν με κρατάει, αλλά μην ξεχνάς ότι δεν βιοπορίζομαι από τη μουσική και έτσι μπορώ να κρατάω ισορροπίες. Μέσα μου και με τους γύρω μου.
Σε κάποια συνεργασία της αγγλόφωνης μπάντας μου με μεγάλο όνομα της ελληνικής σκηνής στα πλαίσια μιας συναυλίας, ένας φίλος ήταν πολύ απογοητευμένος με αυτήν μας την κίνηση, λέγοντας πως θα έπρεπε να αφήσουμε το παλιό και το κραταιό πίσω και να πετάξουμε μόνο με τα δικά μας φτερά, γιατί μόνο έτσι θα πάει προς το καλύτερο ο κόσμος μας κι η ελληνική μουσική. Τώρα που περίπου κάνεις κάποιο παράλληλο βήμα, πώς νιώθεις αυτά τα λόγια;
Από τη στιγμή που εκθέτεις τη μουσική σου δημόσια, πρέπει να είσαι ανοιχτός και στην κριτική. Οι απόψεις είναι υποκειμενικές, όπως άλλωστε και η μουσική σου. Είναι η άποψη σου πάνω στη μουσική, πάνω στο πως θα «έπρεπε» να είναι ένα τραγούδι, ποια όργανα θα χρησιμοποιήσεις και με ποιους, παλιούς ή νέους θα επιλέξεις να τα πεις, είτε πρόκειται για πρωτότυπη μουσική, ή για διασκευή. Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχει διαφωνία - άρα και πολυφωνία - απόψεων, γιατί αλλιώς δεν θα πήγαινε μπροστά τίποτα. Ένα από τα προβλήματα που αναγνωρίζω πάντως στην Ελλάδα (μουσικά πάντα), είναι η «εκκωφαντική» σιγή που τηρείται γύρω από τις προσπάθειες νέων μουσικών και καλλιτεχνών γενικότερα.
Όπως σου είπα, ξεκίνησα να διασκευάζω το «άστρο του πρωινού» τυχαία και δεν ήξερα καν αν θα βρω θετικό έδαφος για το ολοκληρώσω. Στην πορεία βέβαια, κι αφού πήγαν όλα καλά, προστέθηκαν κι άλλοι παράγοντες στη διαδικασία κυκλοφορίας του (τρόπος, ημερομηνία κυκλοφορίας, αν θα συνοδεύεται από video clip ή όχι κλπ). Το κοινό του Θανάση είναι σίγουρα πάρα πολύ μεγάλο και μου έδωσε την ευκαιρία να ακουστώ σε πολύ περισσότερο κόσμο, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ένα μέρος του θα μπορούσε να γίνει και «δικό» μου κοινό. Σημασία έχει ότι μέσα από αυτή τη διασκευή, απέκτησα πρώτα έναν φίλο και την εμπειρία της συνεργασίας με τον Θανάση και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος που αποκόμισα.
Το ίδιο ρωτάω κι εγώ τον εαυτό μου κάθε μέρα! Θέλω σίγουρα να ολοκληρώσω το "Antigravity Boots" και να κυκλοφορήσει ως μια ενιαία δουλειά. Αν θα είναι album ή EP, θα εξαρτηθεί καθαρά από τον ελεύθερο μου χρόνο. Μόλις το κυκλοφορήσω, θα κάνω σίγουρα live στα πλαίσια της παρουσίασης δίσκου. Θα μου άρεσε πολύ βέβαια, αν βρισκόμουν και στο line up κάποιου φεστιβάλ!
Πώς ήταν η συνεργασία με τον Θανάση;
Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα, δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχει συμβεί...και ας συνεχίσουμε με το γεγονός ότι δεν το θεωρώ συνεργασία, αλλά δώρο. Από την πρώτη μας επικοινωνία μέχρι και τα τελευταία πλάνα για το video clip, όλα κύλησαν με τρόπο σχεδόν κινηματογραφικό. Κι εδώ προστίθεται άλλη μια συνεργασία: Αυτή με τον Αριστοτέλη Παπακωνσταντίνου, γιο του Θανάση, ο οποίος σκηνοθέτησε το βίντεο κλιπ του τραγουδιού και έκανε εξαιρετική δουλειά. Είναι πολύ σημαντικό και σπάνιο ξέρεις να γνωρίζεις ανθρώπους που πάνω απ'όλα βάζουν την τέχνη και μετά όλα τα άλλα...
Social media links:
https://www.facebook.com/lefterissamsonantigravityboots
Σχετικό θέμα