Η τελευταία μέρα του Φεστιβάλ Ελάτειας ήταν μέρα για εξορμήσεις. Αμέσως μετά το πρωινό ξύπνημα, φύγαμε από το κάμπινγκ και ακολουθήσαμε κάποιες από τις δραστηριότητες που προτείναν για τους επισκέπτες οι διοργανωτές του φεστιβάλ.
Έτσι βρεθήκαμε στο κέντρο της πόλης για να θαυμάσουμε την Αρχαιολογική Συλλογή της Ελάτειας η οποία φιλοξενεί ευρήματα από την ευρύτερη περιοχή που στα αρχαία χρόνια ήταν γνωστή ως βορειοανατολική Φωκίδα, με σημαντικότερη πόλη την αρχαία Ελάτεια, τη μεγαλύτερη του κοινού των Φωκέων. Τα ευρήματα καλύπτουν την χρονική περίοδο από την Παλαιολιθική εποχή έως τους Ρωμαϊκούς χρόνους οργανωμένα σε δύο διακριτές χρονολογικές και γεωγραφικές ενότητες και περιλαμβάνουν αρχιτεκτονικά μέλη, σκεύη, εργαλεία και κοσμήματα.
Σ’
αυτό το σημείο έπεσε γκρίνια, καθώς
κάποιοι ήθελαν ορεινή περιπέτεια: να επισκεφτούν τους καταρράκτες της
Τρύπης που βρίσκονται στην χαράδρα της
Βελίτσας στον βορειοανατολικό Παρνασσό, σε υψόμετρο 1.250 μέτρα. Κάποιοι άλλοι, πάλι, ήθελαν
θαλάσσιο μπάνιο στις Λιβανάτες. Εγώ, προσωπικά, προτίμησα
τη θάλασσα.
Επιστροφή,
ένα γρήγορο μπάνιο και βουρ για μουσική...
Ημέρα Τρίτη (6/8/23): Εισβολέας- Σωκράτης Μάλαμας
Ο
Ηλίας Παπανικολός, ο
γνωστός
Εισβολέας, με
τους μουσικούς του, ήρθαν στην Ελάτεια
με
την καλύτερή τους διάθεση. Είδαν και το
πλήθος που είχε συρρεύσει... ε, δεν θέλει
περισσότερο. Ανέβηκαν στη σκηνή... αποφασισμένοι
για όλα.
Ντρέπομαι που το λέω αλλά τον Εισβολέα δεν τον είχα ξαναδεί σε δικό του live. Μόνο σε guest εμφανίσεις (με τη Ματούλα, με τους Γκιντίκι κλπ.). Μεγάλη έκπληξη. Δεν χρειάστηκε καν να συστηθεί. Σαν να τον περίμεναν από καιρό. Αεικίνητος, ένας χείμαρρος μεταμορφωμένος σε performer. Κάνω χρήση της συγκεκριμένης λέξης, γιατί οι λέξεις «ράπερ», hip hopper», «τραγουδιστής», «καλλιτέχνης» δεν περιγράφουν την ενέργεια, τη μεταδοτικότητα και γενικά την παρουσία του Εισβολέα στην σκηνή! Μια παρουσία που έφερε την κουλτούρα του δρόμου που η μουσική του αντιπροσωπεύει στο δάσος της Ελάτειας.
Με
έντονη την επιρροή λαϊκών ακουσμάτων
στην μουσική του, μια που για τον Εισβολέα
το
hip hop αποτελεί
μια «σύγχρονη
λαογραφία»,
ο
κόσμος τραγούδαγε τους στίχους και
συμμετείχε με χέρια ψηλά και παρατεταμένο
χειροκρότημα.
Χειροκρότημα
που έγινε εντονότερο όταν ανέβηκε στην
σκηνή, για να τον συντροφέψει στο «Φύσα
Σιωπηλά», η
Ιουλία Καραπατάκη.
Μαζί
του στο μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος, σε κομμάτια όπως «Δικτύωση»,
«Λάθη
μετράω» και «Όπα
Λαλά», η
Ανδριάννα
Αχιτζάνοβα, η
οποία επίσης (για μένα τουλάχιστον) ήταν
άλλη μια ευχάριστη μουσική
έκπληξη. Και επιπλέον συνοδοιπόροι
μαζί του στη σκηνή οι: Βαγγέλης Καραπέτρος
στο
βιολί και στην
κιθάρα, Σπύρος Βρυώνης στην
κιθάρα, Νικόλας Κανάς στα
πλήκτρα, Κωνσταντίνος Σπηλιωτόπουλος στο
μπάσο και Κωνσταντίνος
Γοντικάκης στα
ντραμς.
Για κλείσιμο, τι άλλο, «Μπανιστηρτζού» ντουέτο με την Ανδριάννα και όλοι τραγουδούν ξέφρενα.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ
Τα
καλύτερα τα είχαν κρατήσει για το τέλος
οι διοργανωτές. Ο Σωκράτης με την όμορφη
μουσική παρέα του. Αν
και άδικο για τον Εισβολέα, πολλοί (πάρα
πολλοί) ήρθαν στην Ελάτεια αποκλειστικά
για το Σωκράτη Μάλαμα.
Χωρίς συστάσεις και πολλά -η μουσική του πορεία τα λέει όλα- ο Σωκράτης ανέβηκε με όλους του τους μουσικούς συντρόφους για να μας προσφέρει απλόχερα ένα γεμάτο δίωρο με υπέροχα τραγούδια.
«Καλησπέρα, πουλάκια μου!» είπε με την γνώριμη φωνή του, κι ο πρώτος χαμός ήταν γεγονός. Σύστησε τους μουσικούς του συνεργάτες και πέρασε επί το έργον.
Με εναλλαγές στις φωνές, μια που παρέα με το Σωκράτη, πέρα από την πάντα χαμογελαστή Ιουλία Καραπατάκη, ήταν κι ο Πέτρος Μάλαμας, ακούσαμε όλα τα τραγούδια-σταθμούς του Σωκράτη καθώς κι αυτά που αγαπάει ο ίδιος να τραγουδάει από άλλους δημιουργούς, ειδικά του Θανάση Παπακωνσταντίνου όπως και του Νίκου Παπάζογλου, που πάντα τιμά στις εμφανίσεις του.
«Ευτυχείς Λυπημένοι Και Πότες», «Τα Παιδιά Μες Στην Πλατεία», «Ο Κήπος Της Εδέμ», «Οι Μύστες Της Ερήμου», «Πριγκηπέσα», «Φύλλα Αλκαλικά» «Αερικό» «Σιμούν». Όλα τα τραγούδια ήταν στα χείλη όλων. Μαζί του οι: Γιάννης Παπατριανταφύλλου στο μπάσο, Κυριάκος Ταπάκης στο λαούτο και στο μπουζούκι, Κλέων Αντωνίου στην ηλεκτρική κιθάρα και σε φωνή, Καλογιάννης Βεράνης σε βιολί, τρομπέτα και φωνή, Νίκος Μαγνήσαλης στα τύμπανα και ξύλινα κρουστά, Άκης Κατσουπάκης στα πλήκτρα και τέλος Γιάννης Μάλαμας σε κρουστά και τύμπανα.
Και ήρθε κι η ώρα του «Πεχλιβάνη» και όπως και την πρώτη βραδιά του Φεστιβάλ έγινε ο γνωστός (όμορφος όμως) χαμός και σιγά-σιγά αποχωρήσαμε ευτυχισμένοι από την Ελάτεια.
Ρε Σωκράτη τι μας έκανες πάλι!
Υ.Γ : Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά του Δ.Σ του Συλλόγου Νεολαίας Ελάτειας (Γιάννο, Χρήστο, Τζίμη, Αγλαΐα, Αναστασία, Νίκο, Λευτέρης, τον άλλο Νίκο και τον Κωστή) τους εθελοντές και εθελόντριες ( Ζαχαρία, Δημήτρη, Άγγελο, Ευθυμία, Κέλυ, Καλομοίρα, Σάκη, Απόστολο, Παναγιώτη, Σταυρούλα, Νικόλα, Ανδρέα, Μιρέλα, Κωνσταντίνα, Άννα, Θωμά) που μιλήσαμε, ακόμα κι όλους αυτούς που δεν γνώρισα και που υπήρχαν εκεί και δούλεψαν τόσο μα τόσο σκληρά για αυτή την διοργάνωση.
Υ.Γ. 2: Κλείστε μου θέση από τώρα για του χρόνου, στο 11ο
Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας!
Η κεντρική φωτογραφία ανήκει στον Δημήτρη Μερμίγκη. Οι υπόλοιπες φωτογραφίες ανήκουν στον Κωνσταντίνο Ρουμελιώτη.